Een zomaar doordeweekse dag in juni 2008.
Als je als
passie karpervissen hebt dan wil je elke dag eigenlijk wel even naar de
waterkant, maar dat gaat niet altijd op. We moeten ook realistisch zijn dat er
ook nog andere dingen in het leven zijn.
Het is alweer even
een tijdje geleden maar kan me zeker nog de maand juni in 2008 herinneren , de vangsten waren toen geweldig. In die
tijd zag je nog karpers stoten in de rietkraag en pakte ik ook vaak even de
mogelijkheid om met een licht pennetje op karper te gaan vissen, het was een
doordeweekse dag zolas ik weet. De zon stond strak aan de blauwe hemel te
schijnen en de temperatuur was toen rond de 22 graden.
Rond de klok van
negenen ging ik van huis met het nodige, en had al besloten om wat voerdeeg mee
te nemen en een blikje maïs wat nu in deze tijd nog altijd topaas is. Eenmaal
aangekomen op de put nabij Kampen haalde ik het nodige uit de auto. Zo her en
der had ik wat voer neergegooid en dat heel kort aan het kantje.
Het was tijd
geworden om de eerste plek aan te doen en liet het pennetje voorzichtig zakken,
even later zie ik dikke luchtbellen verschijnen, en begint bij mij de
concentratie alleen maar toe te nemen op mijn pennetje. Maar na een minuut of
tien was er geen taal of teken meer te zien. Besloot om stek twee maar eens te
pakken en zie daar flink beweging tegen een van de rietkragen. Precies achter de rietkraag laat ik het
spulletje te water, en nog geen twee minuten later zakt het pennetje langzaam
onder, en zet ik even flink de haak.
De slip van de
molen liet zich flink horen en kon de dril beginnen, met groot geweld zoekt
deze vis het midden van de put op en dat gaf me rust. Zo kon ik rustig de vis
moe laten worden om even later dit over het koortje van mijn landingsnet te
laten glijden. De buit was binnen dacht ik bij mezelf, en ben je soms net een
klein kind en zit je in jezelf te juichen van yes, yes, yes.
Nadat alles weer
achter de rug was liep ik naar stek drie, maar daar was helemaal niets te
beleven, daarna weer terug naar stek een, en weet ik daar nog een karper te
verleiden. De dag kon niet meer stuk, en is het bij twee stuks gebleven, dit
gebeurd je niet elke dag toch?. Moet wel zeggen dat door de jaren heen het
vissen met de pen sterk is afgenomen, maar ook opvallend is dat er niet veel
karper meer te ontdekken is in rietkragen waarin ze liggen te stoten. Hoe dat
kan blijft mij nog steeds een raadsel, maar komen we er toch een keer achter.
Reacties
Een reactie posten