EENMIXVAN.

Ja beste mensen het jaar 2013 is wat het karpervissen betreft weer voorbij. Het was een jaar van rennen of stilstoan, deze tekst is bij velen wel bekent denk ik gezien het feit dat het voor een groot aantal zeker zo’n jaar is geweest. De eerste karper van 2013 (4 maart) Als ik kijk naar het begin van 2013 dan kunnen we daar heel kort over zijn, het was zeer koud en leek aan die winter geen eind aan te komen. De eerste week van maart leek voor ons als karpervissers er een eind aan te komen.  De temperatuur steeg gestaag en pakte ik dan ook mijn eerste karper van het jaar. Maar de vreugde was van korte duur, doordat koning winter wederom weer voor zeer koude maanden zorgde. Het bleef bij ons, het gesprek van de dag. Wanneer gaan we echt eens een keer zonder dikke winterjas van huis, was de vraag. Maar gelukkig, langzaam maar zeker kroop de temperatuur uit zijn schulp en begon het er min of meer op te lijken. Ik dacht ook bij mezelf, nu gaat het gebeuren, maar die hoop was van

Rond de klok van zeven kom ik aan bij het schaatscomplex in Assen samen met nog twee schaatsfanaten waar menig toeschouwer al op weg is om de dames wedstrijd te bekijken en daarna de mannen van de hoogste divisie. Bij aankomst op de baan was de sfeer uitstekend en liet Mariska Huisman zien dat zij het spel weer super had gespeeld  bij de dames , mijn maat gaf vijf ronden voor het eind al aan,’die meid gaat winnen, want ze heeft super benen”, en inderdaad dit gebeurde.  Nadat het ijs weer was gedweild kwamen de grote mannen het ijs op, en werd de sfeer even anders, iedereen vroeg zich af, waar is de rest?. Nou er was namelijk geen rest meer aanwezig, dus een klein peloton moest het dan maar doen, en daar was niet iedereen tevreden over. Verschillende ploegen hadden flink wat rijders al thuis gelaten omdat ze op trainingskamp gingen of al waren. Ook zijn er ploegen die rijders inzetten voor het lange baan schaatsen. Maar al snel kreeg ik daar verschillende meningen over te horen.