Geduld wordt beloond.

Het is woensdag 21 november en gelijk bij het wakker worden als een raket mijn broek induik, was nieuwsgierig geworden hoe het weer wel zou zijn. Omdat de weermannen het over regen hadden en veel wind. Ja en als het al staat te gieten dan ben ik niet de type om te gaan vissen, daar hou ik helemaal niet van. Maar goed het weer was degelijk, een strakke wind en een graad of vier beven nul.

Klaar voor de start

Zoals ik altijd in de herfstmaanden doe  ben ik weer naar mijn favoriete put vertrokken nabij Kampen waar zowel mogelijkheden zijn om zowel diep als ondiep te vissen. Had besloten om maar eens met de beide hengels de diepte op te zoeken en heb weer mijn nodige succesvolle winteraas ingezet. Rond een uur of negen was alles weer zoals ik het hebben wilde en nam ik daarna mijn eerste bak koffie wat met dat koude weer wel welkom is.

Rond 10 uur terwijl ik met mijn hoofd bij de derby WHC- Owios zit die 27 november werd gespeeld op sportpark Muldersingel knalt de waker tegen het startoog, de beetmelder ratelt maar door en de hengel schud in de steun maar eenmaal hem te hebben opgepakt zit er totaal niets aan, Gek? (nee dat niet) dat gebeurd wel eens vaker en daar schrik ik ook niet van.

Een vechtersbaas

Rond twaalf uur besluit ik toch een hengel naar het ondiepe gedeelte van het water te deponeren en vaar ik de ander opnieuw weer uit naar het diepe, dit keer een meter of vijf verder. Terwijl de klok op half vier staat begint langzaam maar zeker het weer duister te worden en heb ik tussendoor een aantal piepen vanaf het diepe gehad. Ja zoals de echte karper visser weet moet je zeker veel geduld hebben, want je weet dat in deze tijd het heel raar kan gaan en dat blijkt nu ook.

Terwijl ik bezig ben om de eerste spullen weer in te pakken gaat de beetmelder van de hengel uit het diepe als een gek te keer en is de waker door de keiharde run al los van de lijn geschoten en kan de dril beginnen, voelde wel dat het geen kleine vis was en dat blijkt even later want na een minuut of vijf ligt er een schubkarper van 22 pond op de mat en zeg ik tegen mijzelf (Evert je geduld is toch weer beloont, al fluitend pakte ik de boel bij elkaar omdat de duisternis snel haar intrede deed.

Even later is het starten van de auto, en keer ik terug naar huis de radio op tien, want hoe dan ook elke karper die je vangt geeft je toch op een of andere manier een kick.