Op de valreep toch nog een run.

Op dinsdag 1 juli hadden Benny van de Werfhorst en ondergetekende besloten om het samen maar eens gaan te proberen op een put nabij Kampen. Het miezerde wat toen we daar aan kwamen, maar dit was echter van korte duur. Gelukkig maar, geen nat pak dus, de wind was niet helemaal om naar huis te schrijven vonden we samen, dan weer noord, dan west het dwarrelde alle kanten op.

De ervaring leert ons dat dit niet altijd gunstig is voor een goede vangst. Nadat we samen rond kwart over acht alles te water hadden was het tijd geworden voor een bak koffie. Het bleef maar akelig stil en waren inmiddels meerdere karpervissers die het ook maar eens probeerde. Er was geen taal of teken te zien, zowel, op de beetmelders als in het water. Maar goed we zijn wel typen die zeker voor veranderingen zijn, en besloten we om maar eens met ander aas op de proppen te komen. 

Maar ook dit leverde geen vangsten op, Benny besloot nog maar eens om met een ander techniek van vissen op karper te beginnen. Dit bleek echt te werken, want de waker vloog omhoog, maar dit was van korte duur. Even later begon bij mij de beetmelder te gillen maar zonder succes. De tijd tikte maar door en hadden we besloten om rond kwart over vier het spul maar weer in te pakken om huiswaarts te keren, totdat bij Van de Werfhorst de waker als een F16 omhoog vliegt, en ja hoor kon alsnog de dril beginnen. De vis wist zich goed te weren en zette alles op alles om zich te ontdoen van de haak, maar de rustige handeling van Benny deed de karper vermoeien en gleed even later een mooie schub het net binnen. 

Zo waren we samen toch nog voldaan, en bleek het op de valreep toch nog raak te zijn, met een volle run. Zo blijven we bij het spreekwoord “verandering van spijs doet eten”. zo hebben we samen weer een mooie visdag beleeft.