Een dag van pech, maar ook succes.

We zijn alweer aanbeland in de maand augustus, de tijd vliegt voorbij en menig visliefhebber heeft nog een aantal weken vakantie of heeft dit alles er al opzitten. Aan het weer ligt het niet want we hebben tot nu toe een uitzonderlijke zomer.

Het is maandag 4 augustus vroeg in de morgen, wanneer ik mijn ogen open doe en mijn gedachten gelijk laat gaan waar ik het nu eens ga proberen om menig karper op de mat te krijgen. Mijn keus gaat uit naar een mooie visput die ik ruim een jaar niet heb aangedaan, met goede hoop vertrek ik richting Kampen, een stad die rijk is aan viswater. 

Eenmaal aangekomen besluit ik om gelijk aan de voorzijde van het prachtige water plaats te nemen en het daar maar eens te gaan proberen. Na een minuut of tien heb ik alles zoals ik hebben wil, heb licht wat voer bij geschoten en nu was het een kwestie van wachten, maar wat is wachten?, had nog geen plaats genomen op mijn stoel of de beetmelder giert het uit, de gehaakte karper, weet en kent de klappen van de zweep wel, want in een mum van tijd raast hij het riet in, en is het over en uit, ze zeggen wel eens, weg zei duimelot. 

Maar goed ben in al die jaren wel wat gewend, en word de hengel weer voorzien van het nodige haakaas, het duurt nu wel even voordat er echt signaal komt, intussen is Chris Ruiter ter plaatse om na te praten over zijn visavonturen van het afgelopen weekend, terwijl we samen overal over babbelen gaat de pieper weer af, en is het nu een brasem die zich aandient. 
Maar ja, beter wat dan niks reken ik dan maar, nog geen uur later is het weer raak en nu is het wel weer serieus, Ruiter heeft ook snel door wat die karper van plan is, en zet deze zich vast in het pompenveld, ook nu is het voor mij lucht, ontsnapt dus. 

Maar ben niet een type die gelijk in paniek raak, heb wel eens mee gemaakt, dat sommigen schopten tegen hun stoel, of de hengel door de lucht gooide, daar heb ik gelukkig geen last van, dus weer vrolijk en vrij een nieuwe poging wagen, Chris is inmiddels huiswaarts vetrokken om de nodige dingen thuis nog even op te knappen, en kijk ik op mijn klokje, nog anderhalf uur heb ik de kans, en die kans komt er, rond kwart voor vier, vliegt uit het niets de waker omhoog en lijkt het luchtalarm wel te zijn afgegaan, ook deze vis probeert de plompen in te zwemmen maar krijgt dit keer van mij geen enkele kans. 

Na een flink gevecht geeft deze vis het op en glijd een puntgave schub het net binnen, denk bij mezelf, na al die pech, toch nog succes. De karper die rond achttien pond weegt zwemt even later weer vrolijk en vrij het grote water op, rond half vijf is het opruimen, en op naar de piepers met boontjes,