Een zomaar doordeweekse dag in juni 2008.

Als je als passie karpervissen hebt dan wil je elke dag eigenlijk wel even naar de waterkant, maar dat gaat niet altijd op. We moeten ook realistisch zijn dat er ook nog andere dingen in het leven zijn.

Het is alweer even een tijdje geleden maar kan me zeker nog de maand juni in 2008 herinneren  , de vangsten waren toen geweldig. In die tijd zag je nog karpers stoten in de rietkraag en pakte ik ook vaak even de mogelijkheid om met een licht pennetje op karper te gaan vissen, het was een doordeweekse dag zolas ik weet. De zon stond strak aan de blauwe hemel te schijnen en de temperatuur was toen rond de 22 graden.

Rond de klok van negenen ging ik van huis met het nodige, en had al besloten om wat voerdeeg mee te nemen en een blikje maïs wat nu in deze tijd nog altijd topaas is. Eenmaal aangekomen op de put nabij Kampen haalde ik het nodige uit de auto. Zo her en der had ik wat voer neergegooid en dat heel kort aan het kantje.

Het was tijd geworden om de eerste plek aan te doen en liet het pennetje voorzichtig zakken, even later zie ik dikke luchtbellen verschijnen, en begint bij mij de concentratie alleen maar toe te nemen op mijn pennetje. Maar na een minuut of tien was er geen taal of teken meer te zien. Besloot om stek twee maar eens te pakken en zie daar flink beweging tegen een van de rietkragen.  Precies achter de rietkraag laat ik het spulletje te water, en nog geen twee minuten later zakt het pennetje langzaam onder, en zet ik even flink de haak.

De slip van de molen liet zich flink horen en kon de dril beginnen, met groot geweld zoekt deze vis het midden van de put op en dat gaf me rust. Zo kon ik rustig de vis moe laten worden om even later dit over het koortje van mijn landingsnet te laten glijden. De buit was binnen dacht ik bij mezelf, en ben je soms net een klein kind en zit je in jezelf te juichen van yes, yes, yes.

Nadat alles weer achter de rug was liep ik naar stek drie, maar daar was helemaal niets te beleven, daarna weer terug naar stek een, en weet ik daar nog een karper te verleiden. De dag kon niet meer stuk, en is het bij twee stuks gebleven, dit gebeurd je niet elke dag toch?. Moet wel zeggen dat door de jaren heen het vissen met de pen sterk is afgenomen, maar ook opvallend is dat er niet veel karper meer te ontdekken is in rietkragen waarin ze liggen te stoten. Hoe dat kan blijft mij nog steeds een raadsel, maar komen we er toch een keer achter.